Kalbimin 483. Karanlığı!!!(yeni bölüm geldii)

Tam Bölümler [url] https://tokiohotel.forum.st/hikaye-h15.htm[/url]

~ 1. böLüm ~

KÜÇÜK KADINLAR MI? YOK ARTIK!

- Sıla.. TatLım bişeyLer yemen Lazım Lütfen..
- Babamı, kardeşLerimi isTiyorum.. onlar geLmeden hiç birşey yemicem.. diyerek karşıLık verdim..
Arkamdaki kadınLarsa beni ağLatıcak son darbeyi vurmuşLardı sanki..
- GüzeL, simsiyah saçLarını nasıLda okşardı rahmeTLi.. en çoKTa onu severdi..
Ev bana dar geLmişTi o an.. Birden bire gözLerim doLmuşTu.. Yoo ! .. BaşkaLarının yanında ağLamayacakTım..
Onun dediği gibi, başkaLarına zayıF nokTamı göstermeyecekTim..
Kendimi o an, sanki ruhum çekiLmiş gibi, gözLerimin aLtı mosmor bi şekiLde kardeşLerimin yanında buLdum..
BeLLi eTmeden, şimdiki gecenin hüznünde akan yağmur gibi, sessiz sessiz ağLamaya başLadım..
Yinede en güçLüLeri ben oLmaLıydım.. onLara ben desteK çıkmaLıydım..
Ne kadar, üçüzLerin ortancası ben oLsam biLe, en güçLüLeri de bendim..
GüçLü ama, araLarında kaLbi bi cam gibi hemen kırıLabiLeniydim..
Ne kadar beLLi eTmemeye çaLışsam da benim kaLbim Acıdıkça, onLarda hissediyoLardı..
Yanıma geLdiLer o an.. Daha en küçüğümüze söyLememişTik annemizin öLdüğünü..
ÜzünTümüzün büyük bi nedeni ise, o biLmiyordu..
Kendisi İstanbuL'da.. Biz ise Türkiye'de biLe değiLdiK..
Yanyana oturmuş, farkLı yönLere bakıyorduk.. ama üçümüzde, aynı şeyLeri düşünyorduk..
Konuşmuyorduk.. Ama birbirimize bakarak ne demek istediğimizi anLıyorduk..
SessizLiği bozanımız ise Kübra oLmuşTu..
- BiLmiyorum BerFin.. İnan nasıL söyLeyeceğimizi, babamın haLini nasıL düzeLteceğimizi biLmiyorum..
Hayır !.. biLiyoduk.. Bunu üçümüzde çok iyi biLiyoduk asLında.. GüçLü kaLackTık..
- HatırLıyo musunuz?.. o heP ne derdi?..
İşte buydu.. bekLediğim cevap buydu.. Birdenbire, biraz ezikLik, birazda guruRLa, Hep bi ağızdan ;
- BaşkaLarına zayıF nokTanı göstermeyeceksin,
Diye haykırdıK.. GöstermeyecekTik.. Hemde kimseye.. içimizdekiLeri sadece üçümüz biLecekTik..
SarıLdık birbirimize.. Hiç ayrıLmayacakmışız gibi sarıLdık sımsıkı..
Zaten ayrıLamazdık.. Bizi hiç bi güç, hiç bi kuvveT ayıramazdı..
Bunu, ani bi şekiLde içeri giren haLam biLe anLaDı..
Bize, o koskocaman ve korkuLacak gözLeriyLe, biraz neFreTLe, birazda acımsayaraK baKTı..
Hepimiz, diyeceği şeyi bekLiyoduk.. bir an önce söyLemesini ve gitmesini istiyorduk..
Sanki bize küfür edecekmiş gibi açTı ağzını..
- Bir dakika bitanem abLaLarına vereyim teLefonunu..
oLamaz !.. Bu Küçük kardeşimizdi.. Oktay'dı !.. Sanki bize bunu biLerek yapıyordu.. Bizi güçsüz kıLmak için yapıyordu..
TeLefonu bize doğru uzatırken, Küçük bi güLücüK mimiği biLe yapmadan, soğuK bir sesLe ;
- aL !.. dedi..
BerFin, ayağa kaLkTığı gibi TeLefonu kapmıŞ, ve Kapıyı LaneT haLamın yüzüne kapaTmışTı..
HaLamın göLgesi, büyük tahta kapının arkasından gözüküyordu..
Bu sefer kapıya giden BerFin değiL, Ben oLmuşTum.. Ona köTü bi bakış aTTım ve kapıyı serT bi şekiLde kapaTTım..
GiTmiŞTi LaneT oLası.. en azından şimdiLik peşimizde değiLdi.. Ama daha köTüsü vardı..
üçümüzde birbirimize kiTLenmişTik.. Kim bu zor görevi üstLenecekTi ?..
Ayağa kaLkıp aLtımdaki pantoLonu düzeLTTikTen sonra, yüzüme bi tebessüm yerLeştirerek TeLefonu BerFin'den aLdım..
Pencerenin başına geçTim.. Yağmur o kadar güzeL yağıyordu ki, tek yapmak istediğim, eskiden annemin yaptığı gibi, yağmurun aLtına girip deLice koşmakTı..
Bu hayaLimi bozan, teLefonun diğer ucundaki kardeşim oLdu.. Bana " çabuk cevap ver " diye bağırıyordu..
Ses odanın diğer ucuna kadar gidiyordu ki, Kübra korkuyLa ayağa fırLadı.
BirşeyLer anLamışTı sanKi.. KorkuyLa konuşmaya başLadım..
- aLo abLacım?..
Fakat, Verdiği cevap hiç Tatmin edici değiLdi.. Ne benim, ne de bizim için..



iLham kaynakLarım.. biricik kardeşceizLr'm..
Berfin'm.. Yağmur'm.. Kübra'm..
Sizi seviyorum..
Ve herkez duysuuun ! (:
Biz kardeşizz.. Hiç ayrıLmayacak oLan ! (:




1. böLümün sonuu x)..
okuduğunuz için teşekkürLr.. YorumLarınızı eksik etmeyin (:

devamını isteriz devamını isteriz

Teşekkürler !

Beğendiğinize sevindim tamam canım yazarım devamınıda koyarım siteye=)

güzelmiş devamm et canımm

yüreğine ve ellerine sağlık.çok güzel olmuş. devamı umarım çabuk gelir.

2. BöLüm..
iLk aşkLar ? NeFreTLe mi başLar ?

-Mädchen im kommen !
- Okey Tante!..
Teyzem bizi çağırıyodu. Sadece ben duymuştum bu sesi sanırım..
Teyzem. Hayatımda gördüğüm bizden sonra en deLi doLu kadın!..
Enerji doLu.. hayaT doLu.. mutLuLuk doLu biri ..
Hayatta en değer verdiği insanı kaybetmişTi..
Ama bizim için ayaktaydı. Yine bizim gibi güçLüydü.

- Bizi çağırıyoLar.. hadi ama. siLin gözünüzü!
Diye saçma bi cevap verdim kızLara.. GözLerinizi siLin (:
OnLarda bunu anLayacak gibi oLmuşLardı ki, yüzLerinde bi tebessüm beLirdi..

GüLüşmeLerimizin ardından teyzem odaya ani bi giriş yaparak resmen korkutmuştu bizi..
- Hadi ama kızLar buraya geLirsinizde sizi böYLe mi bırakırım.. Yeter artık!.. Çıldırıcam ama. Ağla ağla nereye kadar!
ÖyLece oturup sadece teyzemi izliyoduk. onu izLemek hoşumuza gidiyodu.
Bizi eğlendirmeye çalışması. Sanırım bizi evine götürücekti.
- Hazırlanalım o zaman.. diyerek teyzemin daha fazla önümüzde rezil olmasını engellemeye çalışan Berfin oLdu.. onay verircesine başımızı saLLadık ve teyzemin
odadan çıkmasını sağladık ..
- Telefonda ne konuştunuz?.. diyerek korkuLu gözLerLe bana bakan Kübra'ya sakin oLmasını söyLedim..

- Yine küçük Oktay.. " Sen söyLedin Gamze'ye doğru söyLe! "
" Ben Gamze'yi aldatmıyorum.. Sadece Eylül beni öpmeye çaLıştı.. ben centiLmen bi erkeğim..
bi kızı geri çeviremem.. anLıyosun beni değiL mi?.. "
" Deli etme beni Sıla !.. Peki kim söyLedi bu kıza! "
Gerçekten de sadece küçücük bi çocuktu o. Artık onunda bazı şeyleri biLmesi gerekti, ne kadar küçük olsada!
öLdürmeyen şey güçLendirirdi !.. oLgunLaştırırdı !.. Belkide onunda büyümesi gerekiyodu..
Yada sadece ben öyle düşünüyorum..

~~~~~~~~~~~

- Hadi ama teyze. Ben mi gidicem?
Hayır ! Beni o uzak markete yoLLayamazsınız! Hemde bu saatte!.. Cık..

~~~~~

Neymiş oLay!? Evde dedikodu yapıcakLarmış!.. ben varken dedikodu yapamıyoLarmış.
Galiba bu tarz oLayLarı sevmememden ve yapanLara kızdığımdan doLayı..
Bi dakka! Sanırım buraLarı hatırLıcam..

" Heeeey!.. Üşüyeceksiniz!.. MontLarınız?.. Werden auf Berfiiin!..
Hayııııır, arkadaşlarımızla ip atlayacağız. Bitte Mama !..
Üşüyeceksi- Geç kaLmayııın (:
Tamaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaammmm!! "

.....

" Kübya? hani yoLLayı biLiyodun?.. Kayboyduk işteeee!
Annemiii istiyoyuumm!..
- Sakin oL Beyfin!.. YoLLayı buLucaz tamam mı?.. ayLama!
-Tamam aylamıcam.. Ama ev?
Anneeeeeeeeeeeeee "

EskiLeri düşündükçe gözLerimden bi damLa.. iki damLa.. Kimi kandırıyorum! Resmen hüngür hüngür ağLıyodum!
Bende kayboLmuştum!.. Sadece düşünceLerimin içinde kayboLmuştum!..
Ne kadar çok isterdim o yaşLarda oLmayı.. o anı tekrar yaşamayı!..
Ama eğer biraz daha ağLamaya devam edicek oLsaydım, teyzem beni gerçekten ağLatıcaktı (:

~~~~~~~~~~~~

- Evet TopLam 21 $ ..
Süper.. 21 doLar!.. GözLerimde yaşLar doLar!.. Gerçektende öyLe çünki yanımda 20 $ var ! ..
- Ihmm.. ehemm.. şeyy.. Öhhhöm.. Buda ne!.. YanLışLıkLa benim sepete girmiş heraLde.. Şunu bırakıyım o zaman (:
İşte sanırım benim şansımda buydu.. 1 dolar için bu harikaLardan birini bırakıcaktım.. acıLı cipsLer.. Meşhur büyük Almanya ÇikoLataLarı.. JeLibonLar.. Hıı?..
- Pardon önümden çekiLirsen JeLibon aLıcam!..
Ne? Nee?.. N'ooLduki?.. Ha?..
- Pardon .. Dedim sadece ona ne kadar hanım hanımcık bişey oLduğumu göstermek maksadıyLen..

" SEN BANA BAĞIRDIIIINN!.. SEN?.. BANA!.. BANA?.. BANA BAĞIRDIN!.. SENİN O AĞZINLA BURNUNUN YERİNİ DEĞİŞTİRMEMEK İÇİN KENDİMİ ZOR
TUTUYORUM!.. DENGESİZ HÖDÜK!.. BABASININ Bİ ANLIK ZEVKİ !.. 47 KROMOZOMLUU!!.. AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA "

- 19.5 $ efendim..
- Buyrun..
- Hıı? ..


İşTe buyurun buda 2. böLüm..
Ne kadar kötü oLsada (: YorumLarınızı bekLiyorum (:

Tam bölüm ! [url= https://tokiohotel.forum.st/hikaye-h15.htm] https://tokiohotel.forum.st/hikaye-h15.htm[/url]

teşekkürler mükemmel !

3. BöLüm..
YA İLK AŞK.. YADA KATLİAM ..

Önümdeki 20 $ Lık yığına baktıktan, ve arkamdaki çocuğun bana pis pis öLdürücekmiş gibi baktığını gördükten sonra,
Sıramı kendisine vermeyi TekLif eTmişTim.. Çünki önümdekiLer, gerçekten fazLaydı ve onun aLdıkLarı benimkiLerden
kaT kaT azdı..
- Hıı ?.. Tom ?.. Ne dediin?
BöyLe teLefonda konuşmaya devam ederse sabah eve gidicektim heraLde..
- Şimdi işim bitmiştiii ! Dedim sinirLi bi TavırLa..
- Bi sus !
Yine ukaLaca bi cevap !.. " AsıL sen sus " diyebiLmiştim sadece sessiz sessiz ama sinirLi bi şekiLde..
NormaLde benim gibi bi kız, kendisine " bi sus " denmesinden sonra, bütün abur cuburLarı çocuğun
kafasına geçirir, sonrada marketten çıkardı heraLde. Nedense bugün bi kenetLendim..
Yoksa kafasına geçirmek ne keLime.. katLiam çıKardı (!) ..
1 dakika.. 2 dakika.. 5 dakika.. kLip, çekim, fasa fiso !..
SaçLarımı arkaya doğru attıktan sonra, ne söyLediğim beLLi oLmayacak, ama küfür ettiğim anLaşıLıcak şekiLde bişeyLer söyLedim..
" o Kadar abur cuburu orda bırakmayı pLanLıyorum " .. pLanLıyodum..
Çocuğu tam arkamda bırakıp marketten çıkarken birisi koLumdan Tuttu.. e doğaL oLarak çıkamadım Tabii..
Bide birinin, siz tam kapıdan çıkarken koLunuzu tutması var!.. Tam curcuna.. Mağdur kişi arkasına döner. Tanımadığı çocuğa bakar..
Ya iLk aşk başLar.. Yada katLiam..
Arkamı döndüm. Bana sadece bakTı. Düşünsenize. Tam sinirLer geriLmiş. Çocuk koLunuzdan tutar. Ve size sadece sırıtır..
" Kusura bakma. işim biTTi sayıLır. " Evet bu bana yetmişti sanırım (:
" Ehem.. Öhöm.. Iıııı.. Sorun değiL. " dedim.. Biraz sinirLi, e söyLedikLerinin etkisinde birazda mutLu oLmuş yüz ifadesiyLe.
Sıra benim poşetLerime geLmiş, akşam dağınıkLığıyLa ev kıyafetLeriyLe markete geLen çocuksa haLa kapının önünde eLinde poşetLerLe,
yine telefonLa konuşuyodu. Durmadan " Hayır Tom!. ordaki NakaraTa GustaV giriŞ yapıcak " diyerek samimi bi ahbabı gibi konuşuyodu.
Neyse ki, Benim poşetLerim kasadan tekrar geçiriLmiş, parasınıda ödemiştim. Eve gidip bi güzeL tıkınma hayaLLerim de cabası.
Almanya'nın karanLık sokakLarında yürürken bi yer gözüme çarptı.
Ihmm.. Buraya, kim birimizLe küserse, diğerimizLe geLirdi.
Ya zaten benim dışımda kimmse abur cubur yemiyo. Berfin, ve Kübra dışında. Bide Teyzem.
Şu saLıncakTa oturup cips yemek istiyorum. Küçük çocukLar gibi.
Geçmişe gidip o anı yaşamam Lazımdı. Ancak bu şekiLde şu anı kabuLLenebiLirdim beLkide.
Bunun içinde şu poşeti feda etmem gerekiyodu o an için..
" Evet.. bide şundan aLıyım. " Tıkınmak gerçekten güzeL bi duygu.. YaLnız, eğer anıLarınız ve yaLnızLığınızLa başbaşaysanız..
AğLamaya, zırLamaya başLarsanız.. Benimkide aynen öyLe oLmuşTu..
Sanırım biraz fazLa anırmışım.. orda oturan, daha demin markette gördüğüm çocuğa benzeyen tipLi biri, yanıma geLdi. Yanıma eğiLdi.
Sanki, yerde oturmuş, tenrengi bot, gri eşofman, üstüne uzun hırka giyen hüzünLü kızı süzüyodu.
GözLeri doLmuşTu.. Nedenini bende anLamamışTım ama gözLerinde, bi özLem vardı.
Bunu anLayabiLecek kadar oLgunLaşmışTım sanırım.
Ama onun gözLerinin doLması benim içimi yakıyodu sanki.. KaranLıkTa, o güzeL gözLerini görebiLiyodum.
Kafamı öne eğdim.. Sanki artık hüzünLerimLe başbaşaydım!.. MutLuydum ama ağLıyodum!..
Ne yazıkki mutLuLuğumu bozan yine o çocukTu. eLiyLe çenemi tuttu o an. Kafamı kaLdırdı.
Nedendir biLinmez ama kaLbim küt küt aTMaya başLadı!.. Tanımadığım bi çocuk için!.. KaLbim yerinden çıkıcak gibi atıyodu!..
Ne yapacağımı biLmezken bana bakarak bi kaç keLime söYLedi..
" Sen kimsin ? "


Ehmm.. Buyrun 3. böLüm.. iyi okumaLar..
YorumLarınızı eksik etmeyin (:

süperdi canım lütfen devam et ben yeni okuyucu