Hard rock ve metal müziğin efsane ismi Metallica, bu tarzların küçük ve
şekilci bir dinleyici kitlesinin tekelinden çıkıp geniş topluluklara
ulaşmasında büyük pay sahibi olmuştur.
Metallica'nın temelleri Lars Ulrich tarafından atılır. Ulrich, Los
Angeles gazetesine ilan vererek birlikte müzik yapabilecek kişilerle
görüşmek istediğini belirtir. İlk telefon, bir basımevinde çalışan 18
yaşlarında lise mezunu bir gençten, James Alan Hetfield'dan gelir. Sert
sesi, farklı armonisi ve yeniliğe açık gitar virtiözitesiyle, grubun
vokal ve gitaristliğini üstlenen Hetfield'ı, şu anda Megadeth'te çalan
gitarist Dave Mustaine izler. Ve son olarak da siyahi bass gitarist Ron
Me Govne gruba dahil olur.
Topluluk bu kadrosuyla ilk konserini Anaheim (California)'da Radio
City'de 14 Mart 1982'de vermiştir. Doğrusunu söylemek gerekirse
istedikleri başarıyı yakalayamamışlardır. Çünkü Dave Mustaine tam bir
alkoliktir. Çok geçmeden gruptan uzaklaştırılır. Kirk Lee Hammet onun
yerine geçer ve eksikliğini hissettirmemenin de ötesinde işler yapar.
Sıra Ron Me Govne'ye gelir. Çünkü bu bassçı gruba uyum sağlayamaz, buna
başarısızlığı da eklenince artık çekilmez olur ve gruptan
uzaklaştırılır.
Boşluğu doldurmak için gruba transfer edilen, dönemin ünlü
gruplarından Truma'nın bass gitaristi Cliff Burton tek kelimeyle
mükemmeldir. Bu elemanla grup en iyi performansını yakalar. Eski bir
garajı stüdyo olarak kullanan topluluk için acilen paraya ihtiyaç
vardır. Nihayet gruba mali destek sağlanır. Bu günden sonraki 6.
haftada, Metallica'nın ilk albümü olan "Kill 'Em All" piyasaya
sürüldüğünde takvimler Temmuz 1983'ü göstermektedir. Albüm 70 bin adet
satılmıştır. Tam 1 yıl sonra çıkardıkları ikinci albüm "Right The
Lightning"in satışı da 75 bin olmuştur.
Bu albümlerde grubun yaptığı müzik çok serttir ve siyah deri
elbiseonlar için bir simge olmuştur. Acemilikleri bazı şarkı sözlerinde
açıkça belli olmaktadır. "Whiplash"ın sözlerinde olduğu gibi: "Konser
bitti, metal yitti, yola çıkma zamanı, bir başka şehir bir başka
konser... Patlayacağız yeniden, otel odaları ve otoyollar... Burada
dışarıda yaşam çiğdir, ama biz asla durmayacağız. Asla son
vermeyeceğiz, çünkü biz Metallica'cıyız."
Ardından "Master of Puppets"ı çıkaran grup, ilk çalışmalarının
üzerinden geçen üç yılın sonunda bu albümle kendini ispatlamayı
başardı. Satış rakamı promosyonsuz, videosuz ve single'sız 1 milyona
yaklaşmıştı. Bu albüm, gerek sözler gerekse müzik itibariyle tamamen
grubun psikolojisini yansıtmaktadır. Hetfield'in başı uyuşturucuyla
derttedir ve ufak çaplı sorunlar yaşamaktadır. Albüm çalışmalarından
arta kalan zamanda sık sık konserler düzenleyen grup, bu sıralar tam
bir kayak hastası olan "yaramaz çocuk" Hetfield'in düşerek bileğini
kırmasıyla konserlerine bir süreliğine ara vermiştir.
Eylül 1986'da İngiltere'deki konserlerinde sahneye çıkan kadro,
Cliff Burton'lu son kadro olur. Kopenhag'a giderken gecenin geç
saatlerinde zeminin kaygan olması nedeniyle yoldan çıkarak bir hendeğe
çarpar ve otobüs devrilir. Devrilen otobüs Burton'a mezar olmuştur.
Gurubun bass'çılığını yapan Burton, uyur halde camdan fırlayıp olay
yerinde hayatını kaybetmiştir. Grubun asli üyelerinden biri olan Cliff
Burton'un talihsiz kaybına bir de dağılma söylentileri eklenince
Metallica, hayranlarıyla birlikte kara bir bulutun altına girmiştir.
Fakat Metallica, kararlı bir sesle "devam" demiş, kötü günlerin
geride kaldığını açıklamış, Flotsam & Jetsom'da bass çalan Jason
Newsted'i kadroya dahil ederek tüm hayranlarının yüreğine su
serpmiştir. Newsted yetenekli bir gitaristtir. Grubun menajerliğini de
yapan bu isim, ayrıca besteci ve söz yazarıdır. Kısa zamanda
Metallica'ya uyum sağlayan Newsted, grupta eksikliği hissedilir bir üye
konumuna gelmiştir. Bunun yanında, Cliff hayranı bazı eleştirmenlere
göre, Newsted, gitarı çok kötü çalmaktadır ve gruba uyum
sağlayamamıştır. Eleştiriler çoğalmış, grup eski samimiyetini
yitirmekle suçlanmıştır. Lars Ulrich'in davulda eski performansını
sergilemediği söylentileri dolaşırken dinleyiciler, onun davul çalmak
yerine fotoğrafçılara poz vermeyi tercih etmesini yadırgadıklarını
ifade etmişlerdir. Bir konserde dinleyicilere hitap etmek için
mikrofonu eline alması ise yuhalanmasına neden olmuştur. Bu
eleştirilerden iyice sıkılan grup, hem kendilerine doğan yanıt hakkını
kullanmak hem de eski hayranlarını geri kazanmak için Cliff'in anısına
"Cliff'em All" adında bir video kaydını ve "Garage Days" isimli yeni
çalışmayı yayınlar. Ayrıca Hetfield'ın, bir röportajında dostları
Cliff'in ruhunu her zaman yanlarında hissettiklerini açıklaması
gruptaki Cliff baskısının bir yansıması olarak değerlendirilebilir.
1988'de "... And Justice For All"u çıkaran grup, adaletsizlikten
yakınmakta ve "Herkes İçin Adalet" sloganını haykırmaktadır. "Adaletin
koridorları yeşile boyalı, para konuşuyor, güç kurtları kapında
bekleşiyor... Hakimiyetlerini kötüye kullanıyorlar, inanmıyorum
söylediğin şeylere, inanmıyorum... Adalet bitti, adalete tecavüz
edildi, çektiklerinde ipini, adalet yerini buluyor... Gerçek aranmıyor,
her şey kazanmaktan ibaret, bunu çok katı buluyorum... Paraları bir kez
daha terazinin dengesini belirliyor, anlaşmanı yap, nedir gerçek..."
Kasetle aynı adı taşıyan bu parçanın sözleri, Metallica'nın tepkici
yanını açığa çıkaran bir hüviyet niteliği taşımaktadır. Bu albümde meta
üzerine kurulan yeni dünya düzenine göndermelerde bulunması olumsuz
eleştirilerin bitmesi için yeterli olmamıştır. "... And Justice For
All"dan sonra artan tepkiler yeni albümlerle daha da çoğalmıştır.
Eleştirmenlere göre Metallica artık marka olmuştur. "One" parçasının
Grammy'ye aday gösterilmesi de iddiaları destekler niteliktedir.
Metallica artık ezilenlerin değil, ezenlerin yanında görülmektedir. MTV
için gösterişli klipler çekilmekte, menajerler, avukatlar
kiralanmaktadır. Kaset kaydı için para bulamadıkları günleri anımsayan
Hetfield'in, "Artık bir oda dolusu param var" sözleri basına yansımış,
tepki gittikçe büyümüştür. Kurulan çark işlemekte, banka hesaplarına
milyonlarca dolar para yatmaktadır. Artık konserlere eskisi gibi
malzemelerin ve grup elemanlarının bulunduğu otobüsle değil,
aksesuarları taşıyan 12 kamyon ve 6 otobüs ile yanlarına teknik
elemanlardan oluşan 60 kişilik ekibi alıp gider olmuşlardı. Eski
hayranları gruba tekrar eski sertliklerine geri dönmeleri için çağrılar
yapıyordu. Garaj günlerinde yaptıkları o müziklerin daha kaliteli ve
samimi olduğundan bahsediyorlardı. Düştükleri para tuzağından çıkmaları
için grubu uyarıyorlardı.
Metallica'nın genç hayranları ise eleştirileri haksız buluyorlar,
Metallica'yı aynı Metallica olarak görüyorlardı. Onlara göre bu durum
sadece orta yaş olgunluğu olarak değerlendirilmekteydi. Ardından "Black
91" diye de bilinen Metallica albümü 3 yıllık birikim ürünü olarak
piyasaya sürüldü. Bu albümde daha çok mistik temalar işlendi. Metal
duygusallığının zirvesine çıkıldı. Özellikle de "The Unforgiven",
"Nothing Else Matters" ve "Wolf And Man", genç dinleyicilerin kendinden
geçmesi için yetiyordu. Ama Metallica'yı çıktığı ilk günden beri takip
eden ve şimdilerde orta yaşlarda bulunan dinleyici kitlesi, durumdan
hiç de memnun görünmüyor, bu memnuniyetsizlik gün geçtikçe de
artıyordu. Artık Metallica, Black'tan öncesi ve sonrası olmak üzere
birinci ve ikinci dönem olara ikiye ayrılıyordu. Birinci dönemin
söylemi adalet, bağımsızlık, savaş karşıtlığı, siyasanın eleştirisi,
yerini ikinci döneme bırakıyordu. Bu dönemde ticarileşme ve protest
kimlikten popüler kimliğe geçiş, kitle kültürüne yönelik göndermeler ön
palana çıkıyordu.
Çeşitli pazarlama yöntemlerini kullanan grubun albümü tam 15 milyon
adet satılmıştı. Albümün ardından tam 300 konserlik bir turneye çıkan
topluluk, 3 sene süren turnenin 1993 senesindeki Haziran ayında
İstanbul İnönü Stadı'nda Türkiye'deki ilk konserine de çıkmış oluyordu.
Bu albümü, 1996 yılında "Load" albümünün yayını izledi. Metalica'yı
bir heavy metal grubu olarak gören ve böyle devam etmesini isteyen
dinleyiciler tekrar hayal kırıklığına uğramışlardı. Bir çok grup
geleneksel tarza geri dönerken Metallica'nın yeni şeyler denemesi
farklı türler dinlemeye açık olan gençlerin ilgisi çekmiş, hatırı
sayılır bir genç dinleyici topluluğu hayran kitlesine dahil olmuştur.
Load albümünde iyice açığa çıkan armoni farklılığı grubun logosu ve
imajına da yansımıştı. Load albümünde sevilen parçalardan olan duygusal
çalışma "Mama Said" tamamen Hetfield'a aitti. Hetfield bu çalışmayı
annesi için yazmıştı. Parçada şu sözler geçiyor: "Ben gençken annem
demişti ki, 'Oğul hayatın açık bir kitaptır, bitmeden önce onu
kapatma.' En çabuk yanıp kül olan alev en parlak olanıdır. Bir oğlun
kalbi annesine minnettardır. Asi benim soyadım, vahşi kan damarlarımın
içinde."
Load albümü, bu albümün devamı niteliği taşıyan, "Reload" albümü
gibi 8 milyon adet satmayı başardı. "Reload", 1997 yılında
yayınlanmıştı, albümün ana teması hız olmakla beraber, dinleyenlerini
önce şeytanla dansa davet eden "Devil Dance", anı yaşamaya sevk eden
"Carpe Diem Baby" ve ailesinden aldığı eğitimi uyuşturucu bir iğneye
benzettiği "Fixxxer" Metalica'nın nereden nereye geldiğinin apaçık
ifadesi oluyordu. Bu durum Metallica'nın geleneksel dinleyicilerinde
"Acaba eski günlerdeki gibi parçalar yaparlar mı?" sorusunun cevabının
bir kez daha hayal kırıklığına dönüşmesine neden olmuştur.
1998 yılında piyasaya sürülen "Garage Inc." albümü eski ve yeni
cover çalışmalarından oluşan 27 parçadan meydana geliyordu. Maziyi
hatırlayış ve eski hayranlara bir selam niteliği taşıyan çalışma, söz
konusu hayran kitlesinin gönlünü alamadı. Çünkü artık köprülerin
altından sular akmış ve Metallica eski Metallica olmaktan çıkmıştı. Bu
albüm daha çok 1990 sonrası geliştirdiği yeni bir atakla tekrar gündeme
gelen heavy metal müzik tarzını seven gençler tarafından ilgi gördü.
Albümün hemen ardından turneye çıkan grup, "Garage Remains The
Same" isimli bu konserler serisinde 13 Haziran 1999 tarihinde İstanbul
Ali Sami Yen Stadı'nda Türk hayranlarıyla bir araya geldi. Konsere
yaklaşık 50 bin kişinin katıldığı haberi, ertesi günün gazetelerine
yansımıştı.
Metallica ile ilgili bir diğer konu da, internetten ücretsiz şarkı
yükleme imkanı sağlayan Napster davasıdır. Bu dönemde, uzun zaman albüm
yapmayan grup, şarkılarından çok, politik tavırlarıyla ön plana
çıkmıştır. Özellikle Napster'a karşı açılan savaşa destek verdikleri
demeçlerle manşetlere çıkmışlar, telif ücreti ödemeksizin bedava
yükleme imkanı sağlayan Napster'a karşı mahkemeyi kazanmışlardır.
Mahkeme, aldığı kararla Napster'ın bedava müzik dağıtımına son
vermiştir.
1999'a gelindiğinde, "S&M" piyasaya sürülür. Albüm, San
Francisco Senfoni Orkestrası'nın Metallica ile birlikte icra ettikleri
en çok sevilen şarkılardan oluşmaktadır. Ayrıca albümde iki yeni
parçaya da yer verilir. Bu parçalar, "Minus Human" ve "No Leaf Clover"
isimlerini taşımaktadır. Şarkıların senfoniye uyumu dinleyiciler
tarafından beğenilirken, geleceğe yönelik umutları da canlandırmıştır.
Albümde ayrıca "Battery" ve "For Whom The Bell Tolls" isimli parçaların
senfonik yorumu da dinleyiciden olumlu not almıştır.
Son olarak Metallica, John Woo'nun yönettiği ve Tom Cruise'un
başrol oynadığı "Mission Impossible 2" filminin soundtrack albümü için
"I Disappear" parçasını yaptı. Bundan sonra derin bir sessizliğe
bürünen grup, taşkınlıktan uzak durmuş, üyeler arasında çıkan
tartışmalar basına yansımıştır. Metallica dinleyenlerinin sabırsızca
bekledikleri yeni albüm çalışmaları bir türlü piyasaya çıkmamış, bu
durumun yarattığı olumsuz tepkiler grup içinde çatlaklara yol açmıştır.
İlk sorun, 1986 yılında gruba basçı olarak giren J. Newsted ile
ilgilidir. Grubun eski tarzına dönmesi gerektiğini söyleyen Newsted,
aksi taktirde 14 yıldır birlikte çalıştığı gruptan ayrılacağını
açıklamıştır. Bu süreç, Hetfield, Ulrich ve Hammet'in tepkisiyle
karşılaşan Newsted'in 17 Ocak 2001'de "Kişisel nedenlerden ve çok
sevdiğim bu müziği yaparken gördüğüm fiziksel zararlardan dolayı
gruptan ayrılıyorum" açıklamasıyla sona ermiştir.
Newsted'in ayrılmasıyla her dönem sürüp giden dağılma dedikoduları
tekrar gündeme gelmiştir. Tecrübeli basçının yerine önceleri, grubun
aynı zamanda yapımcısı olan Bob Rock, daha sonra da Rob Trujillo'nun
alındığı, söylentiden öte bir anlam ifade etmemiştir.
Metallica, uzun zaman sonra geçtiğimiz günlerde yeni albümüyle
dinleyenlerin karşısına çıktı. 23 Kasım 1999'da sunulan S&M
albümünden sonraki bu ilk çalışma, "St. Anger" adını taşıyor. Albümde
11 yeni parçaya yer verilirken, stüdyo çalışmalarının ve konser
kayıtlarının yer aldığı bir DVD'nin CD ile birlikte ücretsiz sunulması
da dikkat çekiyor. Ayrıca içinden çıkan 28 sayfalık kitapçık da
alışılanın ötesinde gerçekten oldukça kapsamlı.
Ancak Metallicanın hayran kitlesinin bu albümden pek memnun
kaldığı söylenemez. Hatta bazılarına göre 'Tam bir rezalet' ama saygı
duymak gerekir çünkü onlar metal müziğin duayenleri...
Metallicanın hayran kitlesinin st. anger dan memnun kaldığı
söylenemez. Ancak son ve yeni albümü yine efsaneleşecek gibi
görünüyor... yeni albüm master of puppets tarzı olacak
metallica istanbulda alisamıyen stadında 27.07.2008 tarıhlı son
konserıne geldi. hatta bu konser tarıhı metallıcanın offical sitesınde
haber turkçe yayınlandı. ve hayranlarına unutulmaz müzik ziyafeti
verdi...
Metallica' nın artık beklenen son albümü "Death Magnetic" 12 Eylül'
de, dünya çapında, piyasaya sürülüyor. Daha önce James Hetfield' ın
ağzından Eylül'de çıkacağını duyduğumuz ama tam tarihi belli olmayan
albüm artık raflarında ki yerini almayı bekliyor.
İstanbul'da ki konser öncesi basın mensublarıyla düzenlenen
toplantıda albüm hakkında biraz ipucu veren James, küçük de bir bölüm
seslendirmişti.
Konu: Metallica 
Cuma Mayıs 08, 2009 2:00 pm
